Krzewienie się wiary chrześcijańskiej w pierwszych wiekach naszej epoki na obrębie Imperium Rzymskiego to nie tylko plon zaprowadzenia owej religii jako wiary oficjalnej przez władcę Rzymu, ale dodatkowo niespotykana biegłość dopasowania się do rdzennych uwarunkowań i płynnego zamienienia przeszłych wierzeń.
Chrześcijaństwo, jako religia wywodząca się z obszaru Bliskiego Wschodu i podtrzymana na tradycji hebrajskiej, mogło by mieć w innym przypadku poważną komplikację w asymilacji w nietypowych pod względem kulturowym terenach Europy. Wykształceni na dziedzictwie rzymskim zachodniej Europy prymarni ojcowie Kościoła migiem wszczęli modyfikowanie obrzędów oraz norm religii chrześcijańskiej do tutejszych uwarunkowań żeby nowa doktryna została chętniej uznana przez obywateli Rzymu.
Obywatele Rzymu absolutnie nie posiadali mocniejszego kłopotu z akceptacją różnych kierunków religijnych, jeśli raptem te trafiały w ich potrzeby metafizyczne. Względnie prędko nastąpiło dopasowanie harmonogramu świąt chrześcijańskich do cyklu przeszłych obrzędów kultowych, czego plonem są np. teraźniejsze Święta Bożego Narodzenia, które zastąpiły poprzednie rzymskie Saturnalia.
Ludy europejskie nawykły między innymi do zachowywania wizerunku swych bóstw. Generalnie bałwochwalstwo jest niedopuszczalne w naukach podpartych na Starym Testamencie, w empirii niemniej dosyć prędko obrazy o tematyce chrześcijańskiej wszczęły pojawiać się wśród świeżych wyznawców. Początkowo jako symbole, potem coraz częściej jako wykwintna kompozycja artystyczna.
Po rozłamie imperium na dwie części, w Bizancjum poczęły pojawiać się ikony wyrażające sceny z Ewangelii, Pana Jezusa, Matkę Boską jak również świętych. Ikony w Kościele Orientalnym to z zasady dostatnio dekorowane obrazy, typowo na drewnie obciągniętym tkaniną. Bywają one charakterystyczne przede wszystkim dla Kościoła Prawosławnego i Unickiego, którego wpływ na wschodnie rubieże Rzeczpospolitej Obojga Narodów był niezmiennie przemożny.
Ikony przylegają do tychże dewocjonaliów, które objęte są potężnym kultem. W Polsce szczególnie głośną ikoną jest portret Matki Boskiej Częstochowskiej, przywieziony przez księcia śląskiego Władysława Opolczyka z terenów współczesnej Ukrainy, który to książę ufundował klasztor Paulinów na Jasnej Górze (zlokalizowanej w owym okresie czasu w jego dobrach). Istota pisania ikon jest względnie konserwatywna, nie sposób poplątać ich z katolickimi obrazami kultowymi, obojętnie od epoki ich powstania. Mimo nawrotu do praktyk duchowych na Wschodzie po upadku ZSRR plagą jest przerzut ikon świętych do Zachodniej Europy i USA, gdzie są wybitnie podziwiane oraz poszukiwane jako arcydzieła sztuki.