Świat się zmienia bez ustanku. Żyjemy coraz to dłużej ale również w coraz to większym pośpiechu. Większość ludzi pokolenia temu już zapomniała o przykazaniach
Jezusa i
Świętych Kościoła by pracować na chwałę
Boga i żyć skromnie gdyż nagroda za takie przebycie swej drogi na ziemi spotka nas po śmierci. Tymczasem praca stała się jedynie drogą do zdobywania zasobów pozwalających na zbytkowne życie. Jesteśmy prawie ciągle w ruchu między pracą i domem, w międzyczasie załatwiając różne ważne sprawy, a czas wolny wolimy spędzać na zakupach albo oddając się rozrywkom, które nic nie wnoszą do naszego rozwoju. Brakuje przez to czasu na obcowanie z
Bogiem.
Niedzielna msza święta jest dla wielu osób mieniących się praktykującymi katolikami jedyną okazją w tygodniu do rozmowy z
Bogiem. Nie tylko nie udają się do kościoła w środku tygodnia ale nawet często zapominają o modlitwie codziennej. Tymczasem jednak nie można długotrwale żyć w taki sposób, nawet jeżeli wydaje się nam, że odpoczywamy oglądając telewizję lub siedząc na serwisach społecznościowych to tak naprawdę wtłaczamy do naszego umysłu masę informacji i obrazów, których nie umiemy przetrawić i jesteśmy coraz bardziej wyczerpani. Dopiero od niedawna nastąpił taki postęp technologiczny i nie jesteśmy przyzwyczajeni do zalewu informacji jaki nas dotyka. Ludzie potrzebują pobyć od czasu do czasu sama na sam ze swymi myślami bez dopływu innych bodźców.
Rozwiązaniem na prawdzie odprężenie jest zawsze
rozmowa z Panem, odcięcie się od innych bodźców i pogrążenie się w rozmyślaniach nad sobą we własnej głowie. Dobrym rozwiązaniem może być na przykład udział w rekolekcjach zamkniętych albo
pielgrzymka do miejsca świętego, wcale nie koniecznie z tłumem innych pielgrzymów choć to akurat pozwala poczuć ducha wspólnoty, uświadamia że nie jesteśmy sami, że jest więcej ludzi podobnych nam. Dawniej pielgrzymki były sposobem na odbycie pokuty albo podziękowania dla
Boga za udzielone łaski, dziś coraz częściej mogą być sposobem na odcięcie się choć na moment od szumu informacyjnego, który usiłuje nam zrobić sieczkę z mózgu.